หมอกบาง และลมหนาว

หมอกบางและลมหนาว

ใบไม้พราวร่วงสู่ดิน

เพลงรักยังยลยิน

หวานถวิลอยู่แสนนาน

ที่นี้มีนิยาย

ที่เลือนหายไปกับกาล
ใครจะรู้ว่าวันวาน

นิยายหวานเคยมีมา

ที่นี่เคยมีรัก

แสนหวานนักอยากจักหา

ต่อเมื่อมีกาลเวลา

รักที่ว่าก็ถูกลืม

บทเพลงนี้จากหนังเรื่อง ซึมน้อยหน่อย กะล่อนมากหน่อย

กี่ปีมาแล้วนี้ แต่เพลงนี้ก็ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ

และยังสามารถฮัมเพลงนี้ได้ตลอด

เพิ่งได้ mp3 แบบต้นฉบับมาไม่นานนี่เอง

ปลื้ม

สุดสมรภูมิ

วันศุกร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ การใช้เวลาอันยาวนานในการเดินทางกลับบ้าน
เกือบ 1 ชม.จากสามย่านไปอนุสาวรีย์ชัยฯ อ่านหนังสือได้ 40 หน้า
อีกเกือบ 1 ชม.ที่ยืนรอรถตู้ไปสวนสมเด็จ อ่านหนังสือไปได้อีก ราว 40 หน้า

และอีกเกือบชม. ที่รอรถเมล์รังสิต-บางใหญ่ ฉันก็อ่านมันจนจบเล่มที่หน้า 129
แล้วสุดท้ายก็ทนรอรถเมล์ไม่ไหว นั่ง Taxi ไปถึงบ้านด้วยอาการหมดแรง

ทำไมลำบากขนาดนี้นี่ ขอเขียนถึงหน่อยเถอะ เป็นวันที่ทรมานมากเลย
เกือบ 3 ชม.ครึ่ง กรุงเทพฯ-ปทุมฯ นะนี่ ไม่ได้ไปกำแพงเพชรซะหน่อย

นี่เป็นที่มาของการอ่านหนังสือรวดเดียวจบเล่ม ซึ่งโดยปกติแล้วจะทำได้
ในหนังสือเยาวชนที่เล่มไม่หนา และตัวหนังสือใหญ่ๆ หน่อย

สุดสมรภูมิ ของปิยะพร ศักดิ์เกษม เป็นแนวทดลองที่ผู้เขียนบอกกล่าวไว้
ในคำนำ ก็สนุกดีเหมือนกัน แฝงข้อคิดไว้ด้วย
เรื่องนี้ฉีกแนวไปจากเดิมของผู้เขียนเยอะมากๆ

หนังสือของคุณปิยะพร ที่ชอบก็ ดอกไม้ในป่าหนาว ตะวันทอแสง ตะวันในสายหมอก และยังมีอีก
2 เรื่องแรกชอบทั้งเป็นนิยาย และละครโทรทัศน์

แล้วก็เจอจนได้ 1

รักสราญใจ

อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ...ที่รัก

อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ...ที่รัก
ป้ายข้อความนี้มาจาก
อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ...ที่รัก ของไพลิน รุ้งรัตน์ (ชมัยภร แสงกระจ่าง)
แค่ชื่อหนังสือก็น่ารักสุดใจไปเลย เป็นนักเขียนคนโปรดอีกคน ที่เราอ่านหนังสือของเขามากพอสมควร
สำหรับเล่มนี้อ่านมานานมากแล้ว จำได้ว่าเป็นเรื่องของหญิงสาวที่บ้านของเธอมีหนังสือเยอะมากๆ
และรักการอ่านเป็นอย่างยิ่ง
จำได้แค่นี้เอง คงต้องกลับไปหามาอ่านใหม่แล้วละ

Amigurumi # 3

หลังจากถักเป็นแล้วก็ไปตามหาแพทเทิร์นที่คนใจดีที่แจกในเว็บมาเก็บๆไว้ 55
แล้วก็ทยอยถักไป เห็นตัวโน่น ตัวนี่ ตัวไหน ก็อยากถักไปซะหมด
แต่ก็ยังไม่สามารถทำได้ทั้งหมดอยู่ดี
ไม่เป็นไร ความสนใจยังมีอยู่ ช่วงนี้ก็เลยห่างจากแสตมป์ไปบ้าง
ผลงานช่วงนี้