วันจันทร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

สุดสมรภูมิ

วันศุกร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ การใช้เวลาอันยาวนานในการเดินทางกลับบ้าน
เกือบ 1 ชม.จากสามย่านไปอนุสาวรีย์ชัยฯ อ่านหนังสือได้ 40 หน้า
อีกเกือบ 1 ชม.ที่ยืนรอรถตู้ไปสวนสมเด็จ อ่านหนังสือไปได้อีก ราว 40 หน้า

และอีกเกือบชม. ที่รอรถเมล์รังสิต-บางใหญ่ ฉันก็อ่านมันจนจบเล่มที่หน้า 129
แล้วสุดท้ายก็ทนรอรถเมล์ไม่ไหว นั่ง Taxi ไปถึงบ้านด้วยอาการหมดแรง

ทำไมลำบากขนาดนี้นี่ ขอเขียนถึงหน่อยเถอะ เป็นวันที่ทรมานมากเลย
เกือบ 3 ชม.ครึ่ง กรุงเทพฯ-ปทุมฯ นะนี่ ไม่ได้ไปกำแพงเพชรซะหน่อย

นี่เป็นที่มาของการอ่านหนังสือรวดเดียวจบเล่ม ซึ่งโดยปกติแล้วจะทำได้
ในหนังสือเยาวชนที่เล่มไม่หนา และตัวหนังสือใหญ่ๆ หน่อย

สุดสมรภูมิ ของปิยะพร ศักดิ์เกษม เป็นแนวทดลองที่ผู้เขียนบอกกล่าวไว้
ในคำนำ ก็สนุกดีเหมือนกัน แฝงข้อคิดไว้ด้วย
เรื่องนี้ฉีกแนวไปจากเดิมของผู้เขียนเยอะมากๆ

หนังสือของคุณปิยะพร ที่ชอบก็ ดอกไม้ในป่าหนาว ตะวันทอแสง ตะวันในสายหมอก และยังมีอีก
2 เรื่องแรกชอบทั้งเป็นนิยาย และละครโทรทัศน์


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น